Kryzys totalnej opozycyjności
Opuszczenie klubu Koalicji Obywatelskiej przez czterech radnych i powstanie nowego klubu „Dialog dla Kalisza” jest chyba największym politycznym wydarzeniem w mieście od wyborów samorządowych dwa i pół roku temu. Ciężko na ten moment ocenić jak rozwinie się stworzony dziś nowy projekt polityczny, a zarazem dalsza kariera czwórki radnych. Łatwo jednak wskazać największego przegranego obecnej sytuacji. Jest to bez wątpienia Koalicja Obywatelska.
Warto podkreślić, że rozłamowcy wykazali się sporym taktem i unikali ostrej krytyki dawnych samorządowych kolegów, choć zebrani na konferencji dziennikarze zapewne czekali na porcję politycznego mięsa. Wypowiedzi bohaterów konferencji i sama nazwa nowego klubu pokazują jednak na co akcenty, chcą oni położyć. Dalej deklarują chęć patrzenia władzom miasta na ręce, jednak chcą prowadzić też dialog z rządzącą ekipą. Na takowy, pozostając w KO nie mieliby szans. Dlatego zaryzykuję stwierdzenie, że choć pewnie emocji związanych z rozwodem nie zabrakło, to ich decyzja podyktowana jest jednak przede wszystkim dość chłodną kalkulacją.
Platforma Obywatelska pod przywództwem Dariusza Grodzińskiego przez całą kadencję Grzegorza Sapińskiego pozostawała w twardej opozycji do niego. Sapiński przegrał wybory, lider miejskiej PO nie zdołał ich jednak wygrać. Mimo, że do ratusza wprowadził się Krystian Kinastowski, a klub PO przemianował się na KO, to reszta pozostała bez zmian. Grodziński pozostał naczelnym kaliskim krytykiem władz miasta i największym wrogiem urzędującego prezydenta jednocześnie. Walczak, Oliwiecka i Mroziński to radni pierwszej kadencji, niezwiązani z twardym jądrem lokalnej Platformy. Eskan Darwich w samorządzie funkcjonuje kadencję dłużej, lecz także był uznawany za gołębia aniżeli jastrzębia kaliskiej sceny samorządowej.
Ostra retoryka Grodzińskiego promieniowała na cały klub Koalicji Obywatelskiej. Propozycje tego środowiska były odrzucane przez koalicję a priori, gdyż nie chciano, aby sukces mógł sobie przypisać Grodziński. Czwórka radnych zwróciła uwagę na ten fakt podczas konferencji ogłaszającej nowy projekt. Ich odcięcie się od twardego kursu KO daje szansę na „przepchnięcie” przez Radę swoich propozycji, a co za tym idzie zadowolenia swoich wyborców. Zwłaszcza, że twardy kurs Dariusza Grodzińskiego nie dał sukcesu w 2018 roku i tym bardziej nie daje perspektyw na sukces w 2023.
Platforma radzi sobie w miastach, gdy za głównego oponenta ma Prawo i Sprawiedliwość. Ośrodki miejskie nie są zbyt przyjazne Zjednoczonej Prawicy i w strachu przed wygraną „pis-owca” wyborcy wybierają na włodarza miasta „platformersa”. Stroniący od deklaracji ideologicznych Kinastowski, będący jedynie w cichej, a nie jawnej koalicji z PiS-em wymaka się jednak spod tego schematu. Skoro po ledwie dwumiesięcznej kampanii był on w stanie pokonać Grodzińskiego, przygotowującego się do objęcia władzy przez 4 lata, to co dopiero będzie po 5-letnich rządach, podczas których systematycznie Kinastowski buduje swoją popularność. Grodziński za to ma już w Kaliszu łatkę polityka niewybieralnego.
Nie zaryzykuję twierdzenia, często pojawiającego się u innych komentatorów, że Darwich, Mroziński, Oliwiecka i Walczak dołączą do „drużyny Kinastowskiego”. Jeśli to zrobią, to zapewne na swoich warunkach. Być może jednak wybiorą po prostu inny, ich zdaniem skuteczniejszy model opozycyjności – punktującej błędy, lecz czasami chwalącej za rzeczy dobre i partycypującej w podejmowaniu decyzji. Rozbicie klubowe w radzie pozwala bowiem osiągać przy różnych sprawach różne większości, a to może rodzić ciekawe polityczne scenariusze. Scenariusze te nie będą jednak najpewniej dotyczyć okrojonego klub Koalicji Obywatelskiej. Skłócony już nie tylko z PiS-em i obozem prezydenta, ale także z dawnymi kolegami, zapewne jeszcze bardziej zamknie się w twierdzy „opozycji totalnej”.
