Wystawa prac Po-dyplomowych studentek w Laboratorium Sztuki w Kaliszu

Wystawa prezentuje prace dyplomowe studentek studiów magisterskich, które w różnorodny sposób podejmują refleksję nad ludzkim doświadczeniem, relacjami, pamięcią i ruchem. Każda z artystek poszukuje własnego języka formy, wrażliwości i znaczenia, a wspólnym mianownikiem ich twórczości staje się próba zrozumienia człowieka poprzez materię.

Adrianna Rusek w pracy „Splot tańca” zatrzymuje moment ruchu rzeźba z metalowych rurek opleciona czarną i czerwoną włóczką, balansuje między dynamiką a delikatnością. Artystka bada relację pomiędzy ruchem i bezruchem, cielesnością i przestrzenią, tworząc wizualny zapis napięcia i harmonii.

Katarzyna Mrozińska w cyklu „Czas życia… Przypadki” wykorzystuje stare obudowy zegarów ściennych, w których umieszcza fragmenty historii trzech osób. Praca staje się metaforą przemijania, zmagania z losem i nadziei, a zarazem komentarzem do współczesnych przemian społecznych. Mrozińska poprzez symbolikę czasu pokazuje emocjonalny krajobraz człowieka zagubionego w globalnym świecie. Trudniejsza część jej dyplomu pt. „Druciany pancerz” podejmuje temat wewnętrznych ograniczeń i uwięzienia w emocjach, lękach i przekonaniach. To refleksja nad kruchością ludzkiej psychiki i potrzebą otwarcia się na drugiego człowieka.

Joanna Schmidt w cyklu „Ordo Taciti” podejmuje intymny temat emocji skrywanych w codzienności. Jej prace to cztery rzeźby ceramiczne oraz zestaw rysunków. Stanowią rodzaj cichej rozmowy z samym sobą. Artystka pyta o to co dzieje się gdy nikt nas nie widzi, ile emocji i łez pozostaje niewidocznych. W symboliczny sposób odnosi się do bliskości i samotności pokazując, że nawet najprostsze przedmioty, jak poduszka mogą stać się powiernikiem ludzkich uczuć.

Klaudia Żubertowska, w cyklu „Siedziska- inwentarz doświadczeń” podejmuje próbę stworzenia przestrzeni otwartej na indywidualne doświadczenie i refleksję widza. Każda z rzeźb staje się metaforą ludzkiego przeżycia. Od stabilności po chwiejność od spokoju po ruch. „Siedzisko” symbolizuje schronienie i odpoczynek, ale także punkt wyjścia ku nowym doświadczeniom. Artystka poprzez formę i materię zaprasza do dialogu z samym sobą i otaczającą rzeczywistością. Jej praca ma wymiar arteterapeutyczny, a proces tworzenia z gliny staje się sposobem poznawania emocji i porządkowania wewnętrznego świata. Żubertowska zachęca do refleksji nad własnym miejscem, relacjami i potrzebą harmonii.

Dyplomy powstały pod kierunkiem prof. UAM dr hab. Beaty Koteckiej promotorki, której doświadczenie, wrażliwość artystyczna i zaangażowanie towarzyszyły studentkom na każdym etapie pracy. Jej opieka merytoryczna i wsparcie twórcze stanowiły ważny element w procesie kształtowania indywidualnych postaw artystycznych i rozwoju koncepcji każdej z prac. Cennego wsparcia udzielała również dr Lidia Głazik, której otwartość, życzliwość i gotowość do pomocy sprzyjały realizacji dyplomów oraz budowaniu atmosfery współpracy i wzajemnej inspiracji.