Rzeźby prof. Koteckiej ujrzały „światło dzienne” w Sewilli

W ślad za informacjami o trudach transportu prac prof. UAM dr hab. Beaty Koteckiej do Sewilli doniesienia z otwarcia wystawy. Ekspozycję otworzył – w obecności władz wydziału i zaproszonych gości – prof. Daniel Bilbao Peña, dziekan Facultad de Bella Artes Universidad de Sevilla.

Rzeźby pokazane w Hiszpanii to część prac z kolekcji habilitacyjnej prof. Koteckiej. Jedna z nich była skończona krótko przed wystawą, a na ekspozycję składają się także monochromatyczne fotografie 100×70 cm, wykonane specjalnie na wystawę. „Pokazałam to, co nie jest tam opatrzone i czym nie zajmują się tamtejsi artyści” – mówi prof. Kotecka. „Rzeźba organiczno-nadrealna jest moją domeną twórczą. Moje rzeźby nie są kopiami natury, ale to natura dostarcza mi inspiracji do ich tworzenia. Moją metodą twórczą jest <dekonstrukcja> formy organicznej. <Zdekonstruowana> forma nie jest jednak jej destrukcją, lecz twórczym, powtórnym złożeniem. Takie działanie umożliwia mi praca w technologii tworzyw sztucznych, która – ku mojemu zaskoczeniu – jest dosyć popularna na Wydziale w Sewilli.” 

Niezwykle pozytywnie odebrano także rzeźby wykonane w ceramice, co tym bardziej cenne, gdyż w Hiszpanii tradycja ceramiki sięga bardzo głęboko w przeszłość. Artystka przyznaje, że po raz pierwszy podjęła dialog z publicznością. „Sprowokował mnie do tego papier samoprzylepny, którego gotowe arkusiki A5 zobaczyłam w dziekanacie Wydziału w Sewilli. Podpisy prac zrobiłam czcionką jak zwykle, a resztę kartki zostawiłam nie zapisaną. Zwróciłam się do  widzów z prośbą o dopisanie, obok nadanej przeze mnie, swojej własnej nazwy pracy. Mam nadzieję, że w ten sposób uda mi się spojrzeć na moje rzeźby innymi oczami.” Prof. Kotecka mile wspomina także rozmowy z innymi rzeźbiarzami. „Wiele pytań dotyczyło spraw technicznych: w jaki sposób zostały wykonane rzeźby, z jakiego materiału, jak przebiegał proces technologiczny i twórczy. Pytania dotyczyły też fotografii, których poziom artystyczny był oddzielnie mocno doceniony. „Generalnie rozmowy wśród rzeźbiarzy w Hiszpanii czy w Polsce dotyczą tych samych spraw: techniki, materiałów, inspiracji” – mówi. „Muszę zaznaczyć, że Facultad de Bellas Artes dysponuje doskonałym zapleczem technicznym i lokalowym. Posiada oddzielne pracownie rzeźby w drewnie, metalu, kamieniu, tworzyw sztucznych, ceramice i odlewanych w brązie, pracownię polichromii a także pracownię cyfrową tworzącą modele do technik 3D.”

Źródło: WP-A; Fot.: Santiago Regalado Navarro, Tetiana Zavadka (studentka WP-A), Beata Kotecka