Zostawić, wyburzyć czy przenieść? Padają kolejne opinie o cmentarzu żołnierzy radzieckich

Od momentu ataku Rosji na Ukrainę minął już ponad miesiąc. Wraz z rozwojem działań za naszą wschodnią granicą, coraz liczniej zaczęły się pojawiać inicjatywy nawołujące do likwidacji komunistycznej symboliki z polskich miast. W Kaliszu tematem numer jeden jest w tej kwestii cmentarz żołnierzy radzieckich.

O cmentarzu, który zlokalizowany jest w pobliżu ulicy Częstochowskiej powiedziano już wiele – zwłaszcza współcześnie. Obecnie temat zyskał na sile – w oczywisty sposób – przez wydarzenia, które obserwujemy w mediach każdego dnia, a które dzieją się na Ukrainie. Dla jednych ten moment to idealna okazja, by uporządkować to, czego nie uporządkowano lata temu, ale pojawiają się też głosy mniej lub bardziej przeciwne zmianom oraz dążące do utrzymania tzw. status quo. Część komentujących obawia się reperkusji i sugeruje, że podejmowane działania mogą spotkać się z podobnym ruchem ze strony Rosji względem polskich cmentarzy na jej terenach. Dziś do tego gorącego tematu ustosunkowali się kaliscy społecznicy – Maciej Błachowicz i Dawid Borowiak.

Zawsze myślałem, że patriotyzm polega na budowaniu. Niektórzy wolą jednak burzenie. Chodzi oczywiście o cmentarz żołnierzy radzieckich. Teraz ludzie, których niewiele obchodził los grobów żołnierzy ukraińskich na kaliskim cmentarzu próbują wykorzystać napaść Rosji na Ukrainę celem choćby częściowego upokorzenia martwych żołnierzy nieistniejącego imperium. Bo jak inaczej nazwać pomysły usunięcia obelisku? A może chodzi o upokorzenie ZSRR lub współczesnej Rosję? Granica jest płynna, ocena mocno niejednoznaczna. O gdybyśmy większą energię wkładali nie w walkę z symbolami, a w codzienne tworzenie naszej rzeczywistości. W proste chodniki, zieleń miejską, zadbane zabytki i tanie mieszkania. To wszystko, co jest oczywistym zadaniem miasta. Ale na to nas już „nie stać”, tego „nie umiemy”. Musimy więc budować naszą dumę na burzeniu.

PS Pamięć jest wybiórcza. Chciałem się więc zapytać, skoro niszczymy pomniki poległych żołnierzy, to co z tymi żyjącymi, którzy „kolaborowali” z systemem stworzonym w Polsce przez Armię Czerwoną? W momencie powstania PZPR należało do niej 1 mln 537 Polaków, w 1980 3 mln 092 Polaków.

Maciej Błachowicz opowiada się za zachowaniem i remontem obelisku bez napisów oraz doprowadzeniem obiektu do stanu, który „nie miałby przynosić wstydu”. „Taka jest nasza historia” – kończy swój wpis Błachowicz. Całą sytuację ze swojego punktu widzenia ocenił także wspomniany Dawid Borowiak:

Od wielu, wielu lat trwa dyskusja dot. cmentarza w Parku Miejskim w Kaliszu. Jedni chcą przenieść groby na cmentarz wojskowy na Majkowie, inni chcą tylko usunąć symbole, które urągają temu miejscu, jeszcze inni chcieliby zostawić tak jak było, argumentując to trudną historią. Są i tacy, którzy ciągle chcieliby składania tam kwiatów… Niestety co jakiś czas dość głośno słychać tych, którzy chcieliby zachowania status quo. Zgodni nigdy nie będziemy, ale propozycje, by ładować tam pieniądze i odnawiać rozpadające się pomniki słusznie minionego systemu, to urąga wszystkiemu.

Ponadto Dawid Borowiak zaznacza, że w Kaliszu jest wiele innych lokalizacji, o jakie można byłoby zadbać i przeznaczyć na nie pieniądze – również związanych z osobami walczącymi za nasz kraj. Jego zdaniem przy Częstochowskiej powinna pozostać tablica informacyjna przypominająca o historii oraz należałoby zachować groby. 

Więcej na temat cmentarza można przeczytać również w jednym z artykułów, który ukazał się na portalu niemal miesiąc temu, a wątek ten pojawił się także na ostatniej sesji rady naszego miasta, o czym również można przeczytać w kolejnej odsłonie cyklicznych raportów z posiedzeń rady. A Wy co sądzicie o cmentarzu żołnierzy radzickich przy Częstochowskiej? Dajcie znać w komentarzach!

Źródło: Wpisy FB – Dawid Borowiak, Maciej Błachowicz